Als je vroeger aan mij vroeg in wat voor huis ik wilde wonen, dan zou ik zeggen:
“Ik ga rondtrekken met mijn circus over de hele wereld!” Ik zag mezelf niet in een vast huis. Ik hield van kleur, muziek en de bohemian lifestyle. Ik was geboren om te entertainen, lief te hebben en te genieten. In mijn hoofd zou ik trouwen met een muzikant, acrobaat of kunstenaar. Ik zou vier kinderen krijgen en buiten leven.
Mijn eerste grote liefde paste in dat ideaalbeeld. Hij was een geweldig intelligente muzikant met het uiterlijk van een indiaan. Ik adoreerde die man en kuste de vloer onder zijn voeten. Ik kocht een huisje, maar helaas is toch de relatie stuk gegaan. Direct was voor mij ook de betovering verbroken. Ik liet mijn ideaalbeeld los, want dat bleek niet veilig. Ik besloot dat liefde zoals ik het voor me zag niet bestond en slechts een droom was.
Dus met de voetjes weer op de grond. Huisje, boompje, beestje. Klaar met die meisjesdroom!
Op dat moment stond ik al in het theater en zou ik een ‘normale’ vrouw worden met een ‘normale’ man. Daardoor verwijderde ik natuurlijk steeds verder van wie ik in de kern echt was.
Mijn nieuwe vriend had een baan en een leaseauto, Zijn ex droeg parelkettingen en werkte op kantoor. Ik probeerde te zijn zoals zij was, want hij adoreerde haar nog steeds.
Dus het plan om dreadlocks te nemen liet ik varen en mijn neuspiercing heb ik er ook uitgehaald.
Het huisje dat ik kocht voor mij en de indiaan verkocht ik snel, om met mijn ‘kantoorvriend in pak’ een huis te kopen. Toch werkte dat niet. Bless him, maar onze werelden gingen niet samen. Na drie maanden zat ik in een antikraakpand.
De mannen daarna waren of te heftig en rock and roll of te keurig.
Ik kon niks met het leven van seks, drugs en rock and roll. Ik wilde muziek, lol en liefde.
Helaas vond ik het niet: die ultieme liefde en die ultieme plek. Ik probeerde echt te settelen, zoals het hoort. Mensen zagen me als een fladderaar. Ik zag mezelf niet zo, ik was gewoon op zoek naar liefde. Ik vond dat niet omdat ik niet voor mijn droom ging, maar voor een algemeen geaccepteerd plaatje. Ik raakte eraan gewend om mijn eigen verlangens te negeren en werd keer op keer verliefd op de liefde. Iemand werd verliefd op mij en ik paste mij aan. Met als gevolg dat ik steeds meer verwijderde van mijn kern. Heel lang heb ik geprobeerd de ultieme vrouw te zijn. En vooral beter dan ‘de ex’.
De man met wie ik uiteindelijk trouwde nam me eigenlijk gewoon zoals ik was.
Dacht ik, of had ik me al zo aangepast dat hij verliefd was op de geciviliseerde, aangepaste versie van mij? Ik had bij hem namelijk het gevoel dat hij bloednerveus werd van mijn zogenaamde circusinstelling. Die toch altijd boven komt drijven. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan.
Dus ook bij hem, om dit huwelijk te redden, veranderde ik langzaam in een nette moeder langs de hockeylijn in een Range Rover met een labrador en ja ja…een parelketting.
Zijn rol in ons huwelijk werd een beetje mij in het gareel houden. Mijn grillen en wilde plannen pakte hij beet en hij zorgde ervoor dat ik niet in zeven sloten tegelijk sprong. Daaruit ontstond zelfs een bedrijf. Ik kon dromen, hij deed het zakelijke gedeelte. Dat leek mij ideaal, maar uiteindelijk werkte dat ook niet.
Sinds ik het ouderlijk huis verliet, ben ik meer dan vijftien keer verhuisd. Nu woon ik met mijn kinderen bij mijn broer in de straat in een doodgewone nieuwbouwwijk.
Ik heb een hele lieve vriend, maar we wonen niet samen en dat werkt heel goed.
Zal ik ooit een huis kopen? Nee, als ik iets koop dan is het een circus en daar zal ik de wereld mee rondtrekken.
